Datos Socio-Económicos

Para unha superficie de 173, 5 Km2, e cunha cifra de poboación de 2.609 habitantes (dato oficial do INE a 31/12/2021), certamente representan, ¡que, por outra parte, xa era tempo de saír do minifundio!, un baldío considerable, un desaproveitamento, unha morea de recursos ociosos. Mais, como a nosa xente nin é nin está ociosa, mellor é que sobre a materia prima, que xa se irá reacondicionando. Aquí, como en tantos outros lugares da nosa xeografía, particularmente da circundante, fracasaron as leis de Malthus. O peor son as silvas, que os toxais, entre o que abonan e mailo que perfuman, teñen a súa utilidade.

Dous tercios, aproximadamente, da poboación activa de Castroverde está inmersa no sector primario, fundamentalmente dedicados á producción láctea e cárnica, sendo tamén moi estimable e progresiva a súa repoboación forestal. O noso vacún ten sona en moitas leguas á redonda, ante todo pola calidade dos pastos, pero tamén, ¡e moito!, polo interese sostido que levan posto os nosos gandeiros en mellora-la súa cabana: selección de razas, nutrientes complementarios, hixiene, etc. Foi esta unha terra de xamoneiros, ben coñecidos e ben estimados, de aquí a Madrid, pero o porcino decaeu nas últimas décadas en progresión inversa á mecanización rural.

A industria, o que é por aquí, aínda contamina pouco, ¡que non a temos!

En materias primas moito se leva extraído pero máis nos queda en reserva:

As canteiras de calcaria, particularmente o filón que arranca de Bolaño e avanza por Pena, Serés, Rebordaos, a Meda…, para extinguirse nas canteiras de Arcos dos Frades (Pol). Algunhas vetas, de traballado, darían un mármore aceptable.

Area, que ten o límite na Pallota, xa nas lindes do distrito.

Un granito, (pedra de gra), excelente, posto a exposición pública nas fachadas da maior parte das nosas construccións.

As canteiras de lousa abundan menos, e logo que están, todas, abandonadas. Excelente, moi acreditada, a lousa da Mouriña, abaixo de San Cibrao.

Houbo certas denuncias de minas de ferro, e incluso unha de antimonio.

Os movementos financeiros de Castroverde foron considerables ó longo de todo o século XX, primeiro polas letras que viñeron de América, e despois polos cheques librados, principalmente, en Alemania e en Suíza; pero ó non lograrse un asociacionismo local, non houbo traducción empresarial. Uns amasaron e outros coceron; ¡pero o pan levouno aquel que tivo iniciativas axeitadas no lugar oportuno!

Feiras: A de Castroverde alterna coa de Meira, un domingo aquí e outro acolá.

PRESENTE E FUTURO ECONÓMICO
Esta bisbarra vén de padecer unha dolorosa purga demográfica, que a atenazou ó longo de todo o século XX. Recén liberada daquelas cargas insoportables dos señoríos, satisfeitos, redimidos, os foros, xeneralizadas as vacinas e demais adiantos hixiénico-sanitarios, tivemos unha oleada de natalicios que nos levou ó pan con pan, ¡e pan houbese!

Primeiro, América, e despois, Europa, alén dos Pirineos, quitáronnos, gradualmente, paseniño, aquelas fames que xa eran crónicas, pero foi ó prezo, co custe, de beneficiarse, de lucrarse, aqueles países de destino, coas achegas, coas iniciativas, coa suor, do máis animoso, do máis vigoroso, dunhas mocidades criadas e instruídas entre nós cun esforzo desgarrador, ¡incluída a pasaxe, tantas veces pagada coa albarda da usura, aquelas vendas con pacto de retro…!

O país mellorou, equilibrouse, en efecto, ¡doloroso, tráxico, oneroso reequilibrio!, mais cando o agro comezaba a florecer, nesta coma noutras comarcas, -abonos minerais, sulfato de cobre, arado de ferro, unha saída bastante ben remunerada de todo tipo de gando, mular incluído, cara a Castela, a Madrid, Zaragoza, Barcelona, etc.-, ¡ira de Deus!, veunos aquela xeada tardía, á que chamaremos Guerra Civil, por non dicirlle incivil, que se levou os homes, os mozos, a forza útil e animosa, quinta do 29 incluída; e de paso, crebou aquelas economías incipientes. ¡Tanto, que se volveu ó arado romano!

Dúas décadas máis tarde, ¡unha paréntese de dúas décadas, que é unha eternidade na evolución socioeconómica dun pobo!, as remesas europeas, e algo de Venezuela, sentaron as bases dunha incipiente mecanización, cociñas e servicios sanitarios, compra de lexítimas, instalación de cortes, etc.

A todo isto, primeiro con prestacións persoais, cesión de lindeiros nas corredoiras, etc., e despois cun progresivo, se ben lento, apoio oficial, os lugares ou parroquias comunicáronse entre si, posibilitando o tránsito motorizado, a circulación e mailo transporte do gando, a de productos agrícolas, madeiras, materiais de construcción, etc. Esta imprescindible, tardía, accesibilidade, aínda se atopa nunha base de perfeccionamento elemental. A referencia do último fito logrado nestes tempos, para este concello de Castroverde, atopámola na información do diario El Progreso (28.04.2004), que a dá deste xeito: Las obras de acondicionamiento de accesos sufragadas con fondos del Plan Galicia, distribuídos por la Consellería de Política Agroalimentaria, ya se han iniciado en Castroverde.- Se trata de la mejora del acceso de Vilacote a Foguentelle, el de Vilaxurxo a Francelos en la parroquia de Barredo y la regeneración de la pista de San Paio de Arcos a Casas do Monte en Vilar de Moreira.- El presupuesto total de los trabajos asciende a unos 132.222 euros (22 millones de las antiguas pesetas) y el alcalde de Castroverde, Xosé María Arias, calcula que estarán finalizados en el plazo de mes y medio o dos meses.- Non é moito, pero …, Concordia parvae res crescunt; discordia máximae dilabuntur. (Con la concordia crece lo pequeño; con la discordia se arruina lo más grande.- Salustio en Iugurta)

O abandono dalgunhas propiedades cativas está permitindo ás outras, ás explotacións máis potentes e máis activas, unha ampliación e concentración de predios que permite soster unha gandería expansiva, así como un repoboamento forestal que, hoxe en día, constitúen o punto de inflexión para un porvir relativamente cómodo e próspero.
As vivendas, as conservadas, atópanse en plena reconstrucción, restauración esta que está cambiando a nosa face; iso amén de novas construccións, que proliferan por tódalas parroquias, aínda que non sempre ben integradas no medio, no ambiente, circundante.

A C-630 estase comportando como espiga de comunicacións, coa raíz en Lugo. Significa o eixo dunha circulación que nos levará a un auténtico, a un importante, florecemento das localidades, dos lugares-xardín, periféricos, nos que sobranceará a calidade de vida, iso que entendemos por plenitude ecolóxica., amén dunhas economías considerables con respecto ó custe das vivendas; todo isto moi apetecible para os que teñen que traballar no estrondo e coas limitacións das grandes urbes.

Se se quere, non con presas, pero si con efectividade sostida, Castroverde avanza, recupera, ¡e non só polo Camiño!

Sede electrónica

Descarga de solicitudes

Parroquias

i

Perfil do contratante

Horarios de autobuses

Calendario

Portal de transparencia

Plan antifraude

Mapa interactivo

Plano de Castroverde

Feria de artesanía

Fondo Galego de cooperación

Pentacle

Amigos do patrimonio

Punto de información catastral